Ας φάμε λίγο το στόρι που μας σερβίρουν. Σύμφωνα με αυτό, δεν είχαν ιδέα τι ήταν η Χρυσή Αυγή, δεν είχαν διαβάσει ποτέ κανένα δημοσίευμα για τη δράση της, δεν γνώριζαν τίποτα απολύτως για τη φασιστική ιδεολογία της. Οι κυβερνώντες, οι δικαστές και οι δημοσιογράφοι. Και βρέθηκαν ξαφνικά προ μιας φοβερής έκπληξης. Έπεσαν από τα σύννεφα. Έκτοτε άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να εξουδετερώσουν την απειλή…
Γιατί; Τι συνέβη έξαφνα το περασμένο φθινόπωρο; Πώς από τη μια μέρα στην άλλη τα στελέχη της Χρυσής Αυγής βρέθηκαν από προτεινόμενοι κυβερνητικοί εταίροι στα κελιά του Κορυδαλλού; Ναζιστές ήταν και πριν από τις εκλογές. Ναζιστές ήταν και όταν δολοφονούσαν ατιμώρητα. Ναζιστές ήταν κι όταν ο κ. Μπαλτάκος τους άνοιγε διάπλατα την πόρτα της συνεργασίας με τη ΝΔ. Ναζιστές ήταν και όταν κάποιοι τους χρηματοδοτούσαν.
Τι άλλαξε; Μήπως φταίνε τα γκάλοπ – ιδίως αυτά που δεν δημοσιεύονται; Μήπως φταίει ότι η εκλογική δεξαμενή του φασισμού είναι κοινή με αυτή της ΝΔ και η «αιμορραγία» παραήταν μεγάλη;
Η αλήθεια είναι ότι η αποστροφή Κασιδιάρη για την πιθανή μετάλλαξη ή μετονομασία της Χρυσής Αυγής σε Εθνική Αυγή, καταδεικνύει τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν όσοι σκέφτονται να «εξαφανίσουν» από τις εκλογές το φασιστικό μόρφωμα με νομικές φόρμουλες.
Το θέμα έχει ως εξής: Μία είδηση έκρυβε η ομιλία του Ηλία Κασιδιάρη στο συλλαλητήριο των μελών της Χρυσής Αυγής στην πλατεία Ρηγίλλης, με αφορμή την 18η επέτειο μνήμης για τα Ίμια. Όπως ανακοίνωσε από μικροφώνου, «οι πατριώτες θα έχουν τι να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές σε περίπτωση που προχωρήσουν στο πραξικόπημα της απαγόρευσης της Χρυσής Αυγής, καθώς έλληνες πατριώτες ίδρυσαν την Εθνική Αυγή».
Ναι, ναι, καλώς το καταλάβατε: άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Όμως, ασχέτως αν η Χρυσή Αυγή ετοιμάζεται να γίνει ο Νέος Πανιώνιος της πολιτικής, ασχέτως αν οι σκέψεις για την ποινικοποίησή της γίνονται καθαρά επειδή στις δημοσκοπήσεις δεν καταγράφει απλώς σταθερά διψήφιο αριθμό, αλλά –ανάλογα με την κατρακύλα της ΝΔ– κάποια γκάλοπ την εμφανίζουν έως και δεύτερο κόμμα, το ζήτημα είναι ότι ο τρόπος αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής απειλεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς.
Οτιδήποτε υπερβαίνει το Σύνταγμα προφανώς και είναι επικίνδυνο. Όχι για τη Χρυσή Αυγή, αλλά για την ίδια τη δημοκρατία. Ας πράξουν βασιζόμενοι στο Σύνταγμα κι ας μην τρέχουν να διορθώσουν εκ των υστέρων τη δική τους αβελτηρία, γιατί είναι βέβαιο ότι θα διορθώσουν το λάθος με ένα νέο λάθος. Οι φασίστες να δικαστούν, κι αν κριθούν ένοχοι, να ληφθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα και τίποτα παραπάνω. Από οποιεσδήποτε άλλες «ειδικές» ρυθμίσεις και ad hoc νομοθεσίες, μόνο ο φασισμός μπορεί τελικά να βγει ωφελημένος…
Διότι πέρα από την ποινικοποίηση ή την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής, το ζήτημα είναι σαφώς σοβαρότερο και πιο βαθύ. Έχει να κάνει με την διάβρωση του ίδιου του συστήματος και με το βαθμό εισχώρησης της φασιστικής ιδεολογίας στο ίδιο το κράτος και τα όργανά του. Αυτοί (λένε ότι) δεν ήξεραν, ξέραμε όμως εμείς που βλέπαμε φασίστες να κρύβονται σε πορείες πίσω από αστυνομικούς και να έχουν γίνει η προέκταση του αστυνομικού κλομπ. Tο ήξεραν όσοι παρατηρούσαν τι ψήφιζε η Ελληνική Αστυνομία στις εκλογές και δεν επέλεγαν να στρουθοκαμηλίζουν. Το ξέρουν όσοι έχουν διαβάσει καταγγελίες για βασανισμούς από λιμενικούς ή συνοριοφύλακες. Κι αν τη λένε Εθνική Αυγή, Χρυσό Σκοτάδι ή Εθνικό Εσπερινό, λίγη διαφορά κάνει… Τόση λίγη όσο το να πανηγυρίζει κανείς που φυλακίστηκε η Σκορδέλη όταν, για άλλη μια φορά, αθώα παιδιά πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου με ευθύνη των οργάνων της ελληνικής πολιτείας.
Όμως, πέρα από την πολιτική και ποινική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, καιρός είναι να μιλήσει κάποιος στον έλληνα πολίτη. Και να του πει ότι καμιά φορά η εκδικητική ψήφος επιστρέφει ως εκδίκηση στον ίδιο τον ψηφοφόρο. Να του πει ότι ο Χίτλερ πουλούσε τόσο επιτυχημένα τη δική του «αντισυστημικότητα», ώστε είχαν φτάσει να τον χειροκροτούν ακόμη και κάποιοι αριστεροί της εποχής του. Να τον διαβεβαιώσει ότι αύριο θα έρθει η σειρά του να απολογηθεί για τις δικές του «ιδιαιτερότητες». Να τον πείσει ότι δεν είναι αυτή η λύση. Η ιστορία το αποδεικνύει.
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
[unfollow]
